Policystyczne jajniki a trudności z zajściem w ciążę

Też się martwiłam o zajście w ciążę przy tej chorobie, jednak dzięki stronie: https://ovarin.pl/dietetyk-radzi/ moje wątpliwości zostały rozwiane. Dodatkowo stosuję ovarin, aby mieć pewność że wystarczająco dbam o siebie i czekam aż coś zaskoczy. Jestem pozytywnej myśli i wydaje mi się, że już niedługo zostanę mamą :)

Nie mam zdiagnozowanego PCOS, więc nie wiem czy piszę o tym samym, ale od wielu lat mam cyste na jajniku. Wielu lekarzy pytałam czy przez tą cyste w tak krótkim czasie przetyłam 20kg i czy przez nią nie mogę zrzucić z wagi, czy jest powodem tak bolesnych miesiączek... za każdym razem słyszałam że nie i że się tego nie leczy, gdy się przeprowadziłam do innego miasta znów ginekolog uznał że cysty się nie leczy, ani nie łagodzi ale śmiał się że przez to nie mogę schudnąć... uznał również że nie jest powodem tak wieloletnich nieudanych prób zajścia w ciąże. Kiedy już dojrzelismy z mężem by sprawdzić naszą płodność(to nie jest taka prosta sprawa iść na badania ze świadomością że któreś z nas może być bezpłodne) stał się cud. Okazało się, że jestem w ciąży. Niestety w tym samym czasie kiedy ja skakałam ze szczęścia moja siostra poroniła, właśnie przez policystyczne jajniki... poszłam prywatnie do pierwszego lepszego lekarza by zorientować się czy z ciąża u mnie wszystko w porządku. Ginekolog nie mogła potwierdzić ciąży, ale potwierdziła cyste na jajniku i kazała mi brać luteine dopochwowo. Szybko okazało się że w czasie gdy brałam tą luteine schudłam prawie tyle ile przetylam. Przestałam ją brać na polecenie lekarza prowadzacego moją ciąże i przestałam chudnąć. Aktualnie od kilku dni jestem mamą najcudowniejszej dziewczynki na świecie. Po wielu stresach doczekałam się tego dnia w której tule zdrową córeczkę. Warto szukać informacji, nie wierzyć do końca lekarzom i warto dzielić się swoimi doświadczeniami.

PCOS + insulinooporność + niedoczynność tarczycy = brak ciąży przez prawie rok starań. Po trafieniu do lekarza, wielu badaniom i ostatecznej diagnozie, zmiana diety na regularne posiłki, jak najmniej przetworzoną żywność, nabiał, produkty pełnoziarniste, warzywa, owoce, ryby i spora dawka ruchu, odpowiednia dawka leku na niedoczynność tarczycy, podanie leku na insulinooporność, dalej nic, obserwacja dwóch cykli - bezowulacyjne, załamka, powiedziałam mężowi widzisz jestem taką "kurą bez jaj", lek na wywołanie owulacji - po miesiącu dwie kreski na teście. Obecnie 21tc spodziewamy się synka. Kiedyś zapytałam Pani doktor czy przy PCOS zajdę wogólę w ciążę - odpowiedziała "nawet Pani nie wie ile z nas na to choruje, przecież byśmy się tu wszystkie zapłakały" zgadzam się z tym w całości PCOS to nie wyrok.

Hmm ale insulinooporność a cukrzyca tonie to samo... No, ale do rzeczy.
Ja też mam PCOS a w tej chwili moje dziecko ma już 7 miesięcy. Ale nie było tak łatwo jak u Ciebie. Ja musiałam sobie wiele rzeczy sama zdiagnozować, bo nie trafiłam od razu na odpowiedniego lekarza. Na przykład lekarka, do której chodziłam na monitorowanie cyklu, w ogóle nie powiedziała mi o policystycznym obrazie jajników na USG a insulinooporność wykryłam sobie sama idąc prywatnie na badania krwi i z gotowym wynikiem idąc do lekarza. Ja polecam od razu udać się do specjalisty w dziedzinie niepłodności, bo taka osoba na największą wiedzę i doświadczenie i nie każe tylko "próbować".U mnie sytuację komplikowała dodatkowo choroba Hashimoto i atrofia endometrium, także full wypas :) Ale diabetolog przepisał leki na insulinooporność, ginekolog hormony na stymulację owulacji, udało się uzyskać prawidłowy cykl. 2 bezskuteczne ale potem trafiłam jeszcze do fajnego endokrynologa, który zaproponował odstawienie glutenu. W kolejnym cyklu wzięłam tydzień urlopu, żeby się trochę odstresować od pracy - i udało się, byłam w ciąży :) Też brałam początkowo leki na podtrzymanie ale żaden lekarz nie twierdził, że PCOS powoduje zagrożenie ciąży. Większośc koleżanek dostała takie leki, chyba teraz tak profilaktycznie lekarze dają. W każdym razie, nie ma się co martwić na zapas, wszystko jest możliwe! Ale polecam specjalistyczne kliniki, żeby oszczędzić sobie frustracji i szukaniem kolejnych lekarzy :) Plus takie wiadome sprawy jak dobre odżywianie i dużo odpoczynku :) to naprawdę pomaga

niestety niektórym wystarcza mała stymulacja i jest piękna owulacja. Inne muszą przechodzić elektrokauteryzacje, wdrażać leki na schorzenia towarzyszące pcos, a jajnik jak niewrażliwy był tak jest dalej. JEśli dojdzie do tego słabe nasienie partnera... Jeszcze niestety nie jest tak kolorowo i naukowcy mają nad czym się głowić ;) Ale taki wyczekany dzieciaczek wynagradza nawet najdłuższą drogę %)