Mam 20 lat i niedługo (09.07) zasilę grono młodych mam. Jeżeli chodzi o mnie to jedną z SUPER MAM jest moja mama. Szczerze podziwiam ją za to, że mimo wszelkich trudności i faktu, że została samotną matką w wieku 25 lat tak świetnie sobie poradziła, wychowała mnie i dała mi wszystko czego potrzebowałam. Dużo ciepła, miłości, radości. Moje dzieciństwo było najwspanialszym etapem w moim życiu właśnie dzięki tej kobiecie. Zawsze mnie wspierała, pomagała w ciężkich chwilach i była moim wzorem. Ta kobieta zdecydowanie zasługuje na Medal Super Mamy. Aktualnie bardzo cieszy się, że niedługo zostanie babcią i bardzo zarówno mi jak i mojemu mężowi pomaga. Rozpieszczając przyszłego wnusia oraz udzielając mi cennych rad i wskazówek. Bardzo ją kocham i cieszę się, że jest przy mnie. Uważam, że zdecydowanie zasługuje na wygraną. Jeżeli udałoby mi się wygrać wybieram: Nagroda główna A, Wyróżnienie zestawu B

Szczególne podziękowania należą się mojej mamie która przez pierwszy tydzień po porodzie pomagała nam ogarnąc całkiem nową dla nas sytuacje :) była niezastąpioną pomocą . Drugą w kolejności osobą której należą się podziękowania jest moja siostra która wspiera nas do dziś czy to pilując naszego skarbu podczas naszej nieobecności czy tez pomoc w zwykłym domowych obowiązkach abu nas troszke odciążyć :) trzecią osobą jest mój wspaniały narzeczony (wkrótce już mąż) bez którego na codzień nie dałabym rady w nowej rzeczywistości :*

Kocham Was ! :* jeszcze raz dziękuje za wszystko i że jesteście :* <3

Nagroda główna A , wyróżnienia A

Cieszę się, że jak wiele z Was miałam i mam nadal wspaniałą przyjaciółkę, która jest była dla mnie ogromny wsparciem w początkach macierzyństwa. Nie będę się tutaj rozpisywać o wszystkich jej zaletach i sytuacjach, w których mnie ratowała, bo zbyt wiele tego. Najważniejsze jednak zawsze było dla mnie to, że ONA po prostu BYŁA ZAWSZE DLA MNIE w każdym momencie, kiedy była potrzebna. Wyjątkowa i świetna KOBIETA MATKA :)

Nagroda/wyróżnienie B.

nagroda główna B, wyróżnienie B

Dla mnie super mamą jest moja siostra Karolina. Gdy miała 20 lat była w 8 miesiącu ciąży, wtedy jeszcze myślała, że został jej kolejny do narodzin dziecka - zapewniała ją pani doktor. Jednak następnego dnia po wizycie u ginekologa zaczął się poród. Z początku odeszły jej wody dlatego była zmuszona jechać do szpitala. W całym zamęcie nie miała nawet chwili, aby się przerazić całym porodem i przygotować się na ból. Ku wielkiemu zaskoczeniu poród przebiegł sprawnie, trwał trzy godziny - położna stwierdziła, że to książkowy przypadek. Jednak to nie koniec zaskoczeń, jakie przygotował dla mojej siostry los. Po położeniu jej dziecka na brzuchu, położna dostrzegła deformację czaszki jej syna. Widziała w jej oczach, że coś jest nie tak. Chwila radości jaką czerpała z pierwszego dotyku dziecka zmieniła się w lawinę łez. Bez słowa lekarze przewieźli dziecko na odział dla noworodków, gdzie postawili diagnozę - kraniostenoza. W pierwszej chwili nie wiedziała co to jest, jednak lekarze stanęli na wysokości zadania tłumacząc jej prostym, swojskim językiem na czym polega wada genetyczna jej syna. Już wtedy wiedziała, że konieczna będzie operacja. Szpital w Kaliszu niezwłocznie skontaktował się ze szpitalem w Łodzi, gdzie miało być przewiezione dziecko karetką. Pozostając cały czas na oddziale dla noworodków czekała na pierwszą, jakże ważną podróż syna. Dzień przed wyjazdem, wieczorną porą poszła pożegnać się z synkiem z racji tego, iż do Łodzi musiała dojechać na własną rękę, gdyż miejsca w karetce były zarezerwowane dla zespołu lekarzy, którzy w razie potrzeby mieli ratować życie dziecka. Wchodząc do sali, jedyne co mogła zrobić to dotykać dziecko. To nie ona zmieniła mu pierwszego pampersa, nie ona pierwszy raz go nakarmiła, nie ona go pierwszy raz uspokoiła, gdy zaczął płakać. To czego tak się bała zupełnie ją ominęło - dzisiaj oddała by za to wszystko. Tego wieczoru spędziła z dzieckiem ponad godzinę i miała problem, aby wyjść z sali. Pielęgniarki jednak prosiły o opuszczenie jej, gdyż było już naprawdę późno, jej synek spał a ona głaskając go po główce wyszeptała mu - Kocham Cię. Wstała zmierzając do drzwi, gdy usłyszała westchnienie syna. Było to niewypowiedziane, lecz sercem pokazane MAMO ZOSTAŃ. Rozkleiła się, to był ten moment w którym poczuła silną więź matki i dziecka. Cały lęk jaki miała w sobie w obawie, że będąc w tak młodym wieku nie sprosta w byciu matką po prostu minął. Jej syn został zoperowany i teraz wspólnie pomimo sprzeczności losu mogą nadal patrzeć w przyszłość. Tak więc kochana siostro, zaszczyt jaki mi podarowałaś, abym mogła uczestniczyć w przyjęciu na świat Twojego syna był bezcenny. Dzięki tym wydarzeniom pomogłaś mi zrozumieć czym jest macierzyństwo, jak wielką wartość ma życie oraz jak silną więź ma matka z dzieckiem. Dzięki Tobie stałam się lepszą matką dla własnych dzieci, a Twój bagaż doświadczeń zawsze mi przypomina w trudnych momentach, że jeśli Ty dałaś radę to ja też dam. Motywujesz mnie w byciu lepszym człowiekiem i każdego dnia pokazujesz to co niewidzialne dla oczu. Jesteś idealną matką - moim osobistym wzorem do naśladowania. Dziękuję Ci !