Oczekiwania i mój nastrój w ciąży mogę opisać cytatem jednej z piosenek mojego ukochanego Closterkellera "Nadzieja i strach wirują w myślach nieustannie, istniejąc tyle robisz dla mnie". Czekamy na Hugo z niecierpliwośćią - do terminu pozostał miesiąc. W domu już wszystko gotowe na przyjście małęgo człowieka. A u nas - oczekiwanie, radość ale też stres jak ogarniemy życie we troje, czy podołamy. Lecz cieszymy się niezmiernie na czekającą nas przygodę :) Noclegi na pierwsze nadmorskie wakacje już zarezerwowane :)
A 2 tygodnie temu sprawiliśmy sobie piękną sesję fotograficzną aby mieć pamiątkę tego wyjątkowego czasu :)

Jedna z pierwszych poważnych decyzji, ostatecznie odstawiłam tabletki antykoncepcyjne i czekaliśmy co czas pokaże. Nie minęło pół roku, a tu mały cud. Dowiedziałam się na Mikołaja, taki ot prezent ;). Ale postanowiłam że reszta rodziny będzie miała niespodziankę na święta, oczywiście łącznie z przyszłym tatusiem. Ciążę znoszę wyjątkowo bardzo dobrze, oprócz tego że mogę zasnąć wszędzie

Jedna z pierwszych poważnych decyzji, ostatecznie odstawiłam tabletki antykoncepcyjne i czekaliśmy co czas pokaże. Nie minęło pół roku, a tu mały cud. Dowiedziałam się na Mikołaja, taki ot prezent ;). Ale postanowiłam że reszta rodziny będzie miała niespodziankę na święta, oczywiście łącznie z przyszłym tatusiem. Ciążę znoszę wyjątkowo bardzo dobrze, oprócz tego że mogę zasnąć wszędzie

Moje życie zawsze było idealne, wszystko szło zgodnie z planem. Studia, praca, chłopak, zaręczyny, ślub. Z podróży poslubnej mieliśmy wrócić w 3, wyobrażałam sobie, że ogłosimy to zdjęciem śpioszkow z napisem "Made in USA". Wróciliśmy w 2, przy czymja lekko spanikowana, że pierwszy raz coś idzie niezgodnie z planem. Na szczęście 2 miesiące później spóźniający się okres okazał się być wymarzoną ciążą. Niestety w pakiecie z okropna grypą i infekcją. Wiadomością o pierwszym dziecku cieszyłam się całe 3 tygodnie, potem tuż przed urodzinami trafiłam do szpitala z poronieniem. "Tak się zdaża, nawet co 3 ciąża kończy się poronieniem." W kolejną ciążę zaszłam równie szybko, po 3 miesiącach. Termin porodu? Tuż przed moimi 30 urodzinami, czy mogłabym wymarzyć sobie lepszy prezent? Tym razem ciążą cieszyliśmy się do 13 tygodnia, kiedy USG pokazało taką liczbę wad, że nawet lekarz nie dowierzał. Tuż przed Swiętami Bożego Narodzenia pożegnaliśmy naszą córeczkę - nie ma nic gorszego, niż organizowanie pogrzebu własnego dziecka. Przez rok nie mogliśmy się pozbierać i dojść do siebie po tej tragedii, a nieudane starania nie pomagały. Gdy myślałam o 3 dziecku zawsze powtarzałam, że będzie najbardziej kochane na świecie, bo to miłość nie od momentu pozytywnego testu, tylko od pierwszej myśli o dziecku. I w zeszłym roku mój wyczekiwany prezent świąteczny w końcu dotarł. Chociaż od pierwszej chwili towarzyszy mi ogromny strach, to miłość do tego maleństwa jest niewyobrażalna - co najmniej potrójna, licząc jego rodzeństwo, którego niestety nie pozna. Trochę się obawiam, że ja będę nadopiekuńcza, a ono rozpieszczone, ale po tylu niepowodzeniach zależy mi tylko na jego zdrowiu, o resztę zadbam sama. Nie wiedziałam, że można tak kochać, dopóki nie zobaczyłam bicia serca mojego wymarzonego dziecka.

Zaczęło się od strachu - byleby tylko nie powtórzyły się poprzednie nieszczęścia. Lecz z każdym wyczekiwanym dniem było coraz lepiej, pierwsze obawy ustąpiły po skończonym I trymestrze. Zaczęliśmy się cieszyć, że tym razem uda nam się utrzymać to szczęście. Wielkie oczekiwanie na ruchy dziecka, które nareszcie nadeszły rozwiało nasze wątpliwości odnośnie pozytywnego scenariusza. A teraz zostały dwa miesiące do rozwiązania i jesteśmy chyba najszczęśliwszymi ludźmi na świecie. Mimo czasem bolesnych szturchańców, złego samopoczucia wiem, że jest to już miłość od pierwszego kopnięcia. Z wielką niecierpliwością czekamy na te trudne nadchodzące dni, ale jakże okraszone miłością.